Чаму харавыя спевы менш папулярныя за сольную эстраду ці футбол?
Харавое мастацтва — адно з самых даўнейшых. Яно надзвычай дэмакратычнае, бо не патрабуе наяўнасці музычных інструментаў. І падыходзіць нават самым вялікім баязліўцам: не абавязкова ж спяваць сола. Жартуюць, што яно можа прынесці поспех і тым, хто не мае ні слыху, ні голасу: маўляў, трэба толькі словы вывучыць і ў патрэбныя моманты спраўна адкрываць рот. Дык чаму ж яно не развіваецца ў нас належным чынам? Чаму такая жудасная прорва паміж высокім майстэрствам прафесійных калектываў, шырока прызнаных у замежжы, і масавымі спеўнымі традыцыямі, што размыліся да ўзроўню знікнення?
Шмат гадоў і нават дзесяцігоддзяў беларускія дзеячы культуры ды аматары марылі, каб у нас гэтак жа, як у Прыбалтыцы, было сваё “Спеўнае поле” — стадыён ці іншая даволі вялікая прастора, дзе могуць збірацца шматлікія харавыя калектывы краіны і ўсе ахвотныя, каб спяваць разам — адзіным магутным хорам усёй Беларусі. Захады па ўвасабленні такой ідэі рабіліся, і неаднойчы. Здавалася, вось яшчэ крыху — і… Чарговыя рэформы, праведзеныя ў сістэме адукацыі, выклікалі занепакоенасць. У некалькі заходаў былі скасаваны адладжаныя, здавалася б, прынцыпы агульнай музычнай падрыхтоўкі. Калі ў школах “з ухілам” заняткі хорам былі абавязковымі, дык цяпер іх сталі пераводзіць у форму факультатываў, да таго ж, платных. Знікла прэстыжнасць: яшчэ і насмяхацца могуць з таго, хто прагне спяваць не эстрадныя песні сола ці ў гурце, а харавую музыку розных напрамкаў.
Пра ўсё гэта і многае іншае вялася размова на “круглым стале”, дзе прысутнічалі дзеячы харавога мастацтва розных узроўняў. У абмеркаваннях узялі ўдзел Валерый АЎРАМЕНКА, прафесар, дэкан вакальна-харавога факультэта Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі; Алена ІСАЙКІНА, кіраўнік народнай харавой капэлы БНТУ; Алена ЛАЦАПНЁВА, кіраўнік Дзіцяча-юначага ўзорнага хору “Ліра” мінскай СШ № 66; Таццяна МАРОЗАВА, намеснік дырэктара па вучэбнай рабоце СШ № 133 г. Мінска; Альбіна ПЯКУЦЬКА, прафесар, загадчык кафедры харавога і вакальнага мастацтва Беларускага дзяжаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў; Вольга СЛАБОДЧЫКАВА, кіраўнік хору “Санорэ” сталічнай СШ № 133; Тамара СЛАБОДЧЫКАВА, дацэнт Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі, кіраўнік харавой капэлы “Акадэмія” Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі; Аляксей СНІТКО, намеснік дырэктара па вучэбнай рабоце, кіраўнік хору “Concertino” Дзяржаўнага музычнага каледжа імя М.І. Глінкі, кіраўнік хору “Тоніка” Дзіцячай музычнай школы мастацтваў № 1 г. Мінска; Яўген ЯФІМАЎ, саліст харавой капэлы “Акадэмія” НАН Беларусі. Читать далее Культура: Традыцыі размыліся да ўзроўню знікнення? →
